คนเราเมื่อก่อนเกิดมา เลือกเกิดไม่ได้
แต่เมื่อเกิดมาแล้ว สามารถเลือกที่ ๆ ที่จะไปเกิดใหม่ได้
หลังจากตายแล้ว...
ตามหลักพระพุทธศาสนา..บอกวิธีไว้..
ซึ่งมี ๗ สายทางแห่งชีวิตที่เราสามารถเลือกเกิดได้
ตามผลกรรมที่ตนเองได้สะสมไว้ ดังนี้
ทางสายที่ ๑ >>>>ไปตกนรก
++++ ผลกรรมที่ทำไว้ คือ โทสะ ได้แก่ ความโกรธ
++++ คนที่มีปกติโกรธอยู่เสมอ ๆ และไม่เคยให้อภัยใคร
==== เมื่อตายไปแล้ว มีทุคติเป็นที่หวังคือ ไปตกนรกแน่นอน
ทางสายที่ ๒ >>>>ไปเป็นเปรตและอสุรกาย
++++ ผลกรรมที่ทำไว้ คือ โลภะ ได้แก่ ความโลภ
++++ คนที่หวงทรัพย์สมบัติ หรือมีความตระหนี่อยู่ในจิตใจ
==== เมื่อตายไปแล้ว มีทุคติเป็นที่หวัง คือ ไปเกิดเป็นเปรตและอสุรกายแน่นอน
ทางสายที่ ๓ >>>>ไปเป็นสัตว์เดรัจฉาน
++++ ผลกรรมที่ทำไว้ คือ โมหะ ได้แก่ ความหลง
++++ คนที่มีความหลงผิด ไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม
ไม่เชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว มีความเห็นผิด
==== เมื่อตายไปแล้ว มีทุคติเป็นที่หวัง คือ ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานแน่นอน
ทางสายที่ ๔ >>>>ไปเกิดเป็นมนุษย์
++++ ผลกรรมที่ทำไว้ คือ รักษาศีล ๕ ครบบริบริบูรณ์
และประพฤติกุศลกรรมบถ ๑๐ ครบถ้วน
(กายกรรม ๓ ได้แก่ ไม่ฆ่าลัก ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม)
(วจีกรรม ๔ ได้แก่ ไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดเพ้อเจ้อ)
(มโนกรรม ๓ ได้แก่ ไม่โลภอยากได้ของเขา ไม่พยาบาทปองร้ายเขา
ไม่เห็นผิดจากทำนองคลองธรรม)
>>>>>แต่น้อยคนนัก ที่ตายไปแล้วจะมาเกิดเป็นมนุษย์ได้อีก
อุปมาเหมือนฝุ่นที่อยู่ในพื้นปฐพี เพียงแค่เราเอาปลายเล็บนิ้วก้อยช้อนดินขึ้น
ขี้ฝุ่นติดปลายเล็บเราอย่างไร อุปมาการเกิดเป็นมนุษย์ได้อีกก็ประมาณนั้น
>>>>>หรืออุปมาเหมือนเต่าตาบอดลอยคออยู่ในมหาสมุทร ไม่รู้กี่ร้อยพันปี
ที่จะสามารถโผล่หัวติดห่วงที่เขาล่อดักไว้ในมหาสมุทร (มีโอกาสน้อยมาก)
>>>>>พระพุทธเจ้าของเราตรัสว่า กิจฺโฉ มนุสฺสปฎิลาโภ การที่เราจะมาเกิดเป็นมนุษย์
พบพระพุทธศาสนานั้นยากแสนยาก เป็นโชคอันดีแล้วที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์
ได้มาสร้างความดี สั่งสมบารมี เพราะเป็นภพชาติเดียวที่สามารถบรรลุธรรมได้
ทางสายที่ ๕>>>>>ไปเกิดบนสวรรค์
++++ ผลกรรมที่ทำไว้ คือ กระทำมหากุศล ๘ การบำเพ็ญสิ่งที่เป็นกุศล(ความดีต่าง ๆ)
เช่น การทอดกฐิน ถวายผ้าป่า ถวายทาน การฟังธรรม เป็นต้น
==== เมื่อตายไปแล้ว มีสุคติเป็นที่หวัง คือ ไปเกิดบนสวรรค์แน่นอน
ทางสายที่ ๖ >>>>>ไปเกิดในพรหมโลก
++++ ผลกรรมที่ทำไว้ คือ การเจริญสมถกรรมฐาน
อุบายเป็นที่ตั้งแห่งการปฏิบัติธรรมเข้าสู่ความสงบ ๔๐ อย่าง
==== เมื่อตายไปแล้ว มีสุคติเป็นที่หวัง คือไปเกิดในพรหมโลกแน่นอน
ทางสายที่ ๗ >>>>ไปนิพพาน
++++ ผลกรรมที่ทำไว้ คือ การเจริญวิปัสสนากรรมฐาน
อุบายเป็นที่ตั้งแห่งการปฏิบัติธรรมเพื่อความรู้แจ้ง เห็นจริง เกิดปัญญาญาณ (บรรลุธรรม)
ปฏิบัติธรรมทุก ๆ ขณะ มีสติอยู่กับปัจจุบัน ไม่ประมาทในชีวิต
เข้าใจ รู้แจ้ง เห็นจริงในธรรมที่ควรรู้ ควรเห็น ตามสภาวะความเป็นจริงของทุก ๆ สิ่ง
จึงพอสรุปได้ว่า
สายที่ ๑-๓ >>>ถือว่าเป็นทางไปสู่ทุคติ คือ ภพภูมิที่ไม่ดี (ไม่มีใครอยากไปเกิดแน่นอน)
สายที่ ๔ >>>ถือว่าเป็นทางสายกลาง ที่สามารถจะสั่งสมคุณงามความดี บรรลุธรรม
(พระนิพพาน)ได้ แต่น้อยคนนักที่จะมาเกิดเป็นมนุษย์ได้อีก
สายที่ ๕-๗ >>>ถือว่าเป็นทางไปสู่สุคติ คือ ภพภูมิที่ดี สูงขึ้นไปอีก แต่ไม่สามารถบรรลุธรรมได้
ฝากไว้ให้คิด...
>>>>>>>ความดี คนดีทำได้ง่าย
>>>>>>>ความชั่ว คนดีทำได้ยาก
>>>>>>>ความดี คนชั่วทำได้ยาก
>>>>>>>ความชั่ว คนชั่วทำได้ง่า |
